ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ


Από την εποχή του Φιλίππου Β΄ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου η αυστηρή πειθαρχία ήταν αποτέλεσμα άρτιας εκπαίδευσης, καινοτόμων τακτικών, υποδειγματικής οργάνωσης και εξασφαλιζόταν κυρίως με ένα σύστημα ποινών το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στον σκληροτράχηλο χαρακτήρα των Μακεδόνων στρατιωτών.

- Μια διαδεδομένη ποινή στους μακεδονικούς στρατούς ήταν το μαστίγωμα Ο αριθμός των χτυπημάτων διέφερε, ανάλογα με την βαρύτητα της περίπτωσης και τις διαθέσεις του διοικητή που επέβαλλε την ποινή όμως τα ελαφρά παραπτώματα δεν επέσυραν πάντα σωματικές τιμωρίες .

- Υπήρχε και ένα σύστημα προστίμων, για τις περιπτώσεις που οι άνδρες δεν διατηρούσαν τον ιματισμό και τον οπλισμό τους σε καλή κατάσταση.

- Οι Μακεδόνες διοικητές δεν έδειχναν μεγαλύτερη επιείκεια στους βαθμοφόρους τους και δεν τους εξαιρούσαν ποτέ από τους πειθαρχικούς κανονισμούς. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ήταν η αυστηρότατη τιμωρία που υπέστησαν μερικοί αξιωματικοί, οι οποίοι, για την προσωπική τους διασκέδαση, είχαν φέρει κρυφά μέσα στο στρατόπεδο αυλήτριες (ιερόδουλες). Κάποιοι άλλοι υπέστησαν πειθαρχικές ποινές, επειδή έκαναν μπάνιο σε ζεστό νερό, πράγμα που θεωρείτο υπερβολική πολυτέλεια και δείγμα μαλθακότητας.

- Η πολύωρη ορθοστασία με πλήρη εξάρτυση αφορούσε την ανυπακοή προς τους ανωτέρους καθώς και η μετάθεση των παραβατών σε ποινικές μονάδες κάτι σαν «τάγματα ανεπιθύμητων»

- Όμως τα σοβαρά αδικήματα δεν μπορούσαν παρά να επισύρουν την ποινή του θανάτου π.χ οι Μακεδόνες διοικητές θανάτωναν πάντα οποιονδήποτε έκλεβε κάτι από κάποιον συστρατιώτη του.

- Ιδιαίτερη βαρύτητα δινόταν επίσης στην προστασία των γυναικών που διέμεναν μέσα στο στρατόπεδο. Όποιος βιαιοπραγούσε ή ασελγούσε εις βάρος αυτών των γυναικών, τιμωρείτο με θάνατο. Ο Μέγας Αλέξανδρος μάλιστα, είχε παρομοιάσει τους βιαστές με «θηρία που γεννήθηκαν για να κατασπαράζουν ανθρώπους».

- Για το αδίκημα της ανταρσίας όμως, επέλεγαν πιο αποτρόπαιες μεθόδους. Στις περιπτώσεις αυτές, το ζητούμενο δεν ήταν τόσο η πρόκληση του μέγιστου σωματικού και ψυχικού πόνου στους καταδικασμένους στασιαστές, αλλά ο παραδειγματισμός των υπόλοιπων πολεμιστών.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέστειλε την ανταρσία της Ώπιδος, το 324 π.Χ, οι 13 αρχηγοί των εξεγερθέντων στρατιωτών θανατώθηκαν με πνιγμό.

Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, το 323 π.Χ, πολλοί Μακεδόνες στρατιώτες εξεγέρθηκαν κατά των αξιωματικών τους. Η ανταρσία τους όμως κατεστάλη και 300 από αυτούς συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η εκτέλεσή τους έγινε με μια ιδιαίτερα φρικτή μέθοδο. Ενώπιον ολόκληρου του στρατού, οι μελλοθάνατοι στασιαστές ερρίφθησαν στα πόδια ελεφάντων, οι οποίοι τους πολτοποίησαν με τα πέλματά τους.